W poszukiwaniu prawdy o początkach
G.S. MCLean, R. Oakland, L. McLean
Część 1: BIBLIJNY MODEL STWORZENIA ŚWIATA
Zniszczenie pierwotnego stworzenia
Po upadku człowieka ukształtowane przez Boga doskonałe stworzenie zaczęło ulegać zepsuciu. Ponieważ na świecie zapanowała straszliwa nieprawość, Bóg dokonał jedynego słusznego wyboru — osądził go. Model biblijnego stworzenia nie jest pełny, jeśli nie weźmiemy pod uwagę licznych kataklizmów, które Bóg sprowadzał na Ziemię, by osądzić grzeszną ludzkość.
Pierwszym kataklizmem, który miał wpływ na Ziemię, był potop (ryc. 39). To ogólnoświatowe wydarzenie całkowicie zniszczyło pierwotne stworzenie. Nagle zostały zniszczone rośliny i zwierzęta, woda pochłonęła najlepiej rozwinięte cywilizacje.
zob. powiększenie
Ryc. 39
Potop za czasów Noego był wydarzeniem ogólnoświatowym, które sprowadziło na pierwotne stworzenie karę w postaci unicestwienia.
Tropikalny, żyzny klimat obejmujący całą planetę został zniszczony. Nastąpiła nagła zmiana geologicznych cech Ziemi. Bez wątpienia potop zmienił naszą planetę bardziej niż jakiekolwiek inne wydarzenie historyczne.
Wydarzenia towarzyszące potopowi
Rozdziały siódmy i ósmy Księgi Rodzaju opisują, co działo się w czasie potopu. Jeśli przyjrzymy im się lepiej, zrozumiemy, co stało się z pierwotną Ziemią. Biblia mówi, że w czasie potopu miały miejsce następujące wydarzenia:
1. Otworzyły się upusty nieba
2. Wytrysnęły źródła wielkiej otchłani.
3. Przez czterdzieści dni i nocy padał deszcz.
4. Na całej Ziemi wystąpiła wzmożona aktywność pływów morskich.
5. Skorupa ziemska unosiła się i opadała.
zob. powiększenie
Ryc. 40
Wyrażenie „i otworzyły się upusty nieba” odnosi się do ognia i siarki spadających z nieba.
Biblia wskazuje, że sąd Boży został wylany, gdy „otworzyły się upusty nieba” (Rdz 7,11). W całej Biblii, gdy jest mowa o upustach nieba, a kontekst wskazuje na sąd Boży, chodzi o spadającą na Ziemię materię kosmiczną (ryc. 40). Bóg posługując się prawami natury sprowadził na świat sąd. Spowodował również zakłócenia na niebie, które miały wpływ na stabilność naszej planety. Przelatujące blisko Ziemi ciała niebieskie spowodowały znaczne zaburzenia w natężeniu jej pola grawitacyjnego i elektromagnetycznego.
W opisie potopu zawarta jest również informacja, że jednym z głównych zjawisk było pękanie skorupy ziemskiej, gdy wytrysnęły „źródła wielkiej otchłani” (ryc. 41). To pobudziło erupcje wulkaniczne na całym świecie. Olbrzymie ilości pyłu wulkanicznego, lawy, bardzo gorącej wody i dwutlenku węgla zostały wylane na lądy i oceany. Organizmy morskie zostały gwałtownie uwięzione i zniszczone przez materiał osadowy i wulkaniczny. Rośliny i zwierzęta na powierzchni lądów zostały zniszczone i pokryte tysiącami warstw osadu pozostałego po potopie. Wszystkie gatunki roślin i zwierząt zostały wymieszane ze sobą i gwałtownie zasypane.
zob. powiększenie
Ryc. 41
Jedno z głównych wydarzeń podczas potopu to „wytryśnięcie źródeł wielkiej otchłani” (Rdz 7,11). Zarówno na lądzie, jak i pod wodą doszło wówczas do pękania skorupy ziemskiej, co wywołało powszechne erupcje wulkaniczne.
W czasie potopu spadały również z nieba gorące odłamki kosmiczne. Tego rodzaju zjawiska można było zaobserwować także w innych okresach dziejów Ziemi, gdy Bóg wylewał na nią „ogień i siarkę”. Prorok Izajasz opisał taki sam rodzaj kosmicznego sądu sprowadzonego na ziemię, gdy otworzyły się „upusty w górze” (24,18). W czasie potopu na Ziemię spadało rozgrzane żelazo meteorytowe, kosmiczne gazy węglowodorowe, płonąca smoła i bitum.
W czasie trwania tych zjawisk powłoka wodna otaczająca Ziemię uległa zniszczeniu, stając się głównym źródłem wód potopu. Padały ulewne deszcze, a w rejonach polarnych osadziło się tysiące metrów lodu i śniegu. Wokół biegunów magnetycznych nagle zgromadził się lód kosmiczny. Gwałtownie uformowały się także polarne powłoki lodowe, pochłaniając w ciągu jednej chwili tropikalne rośliny i zwierzęta.
W tym samym czasie nastąpiły również poważne zmiany w strukturze skorupy ziemskiej, gdyż powierzchnia lądu unosiła się i opadała (ryc. 42). Wypiętrzały się góry i powstawały doliny (por. Ps 104,8). Całe cywilizacje dosłownie zapadły się pod ziemię (por. Ez 26,19–20). Obszary, wcześniej pokryte wodami oceanów, nagle zamieniły się w pustynie.
zob. powiększenie
Ryc. 42
Wypiętrzanie i opadanie masy lądowej podczas potopu spowodowało całkowitą zmianę cech geologicznych Ziemi.
Przez wiele miesięcy na całej kuli ziemskiej panowała wzmożona aktywność pływów morskich (Rdz 8,1.3.5). Wszędzie szalały fale, porywając roślinność i ciała zwierząt. Wszystkie organizmy zostały wymieszane z popiołem wulkanicznym, błotem wulkanicznym i innymi substancjami. Niosące to wszystko fale morskie uformowały poziome warstwy. W bardzo krótkim czasie pojawiły się tysiące metrów złóż. Dzięki wypiętrzaniu się i opadaniu powierzchni lądowej warstwy te powstawały jedna na drugiej (ryc. 43). Szczątki roślin i zwierząt zostały przemieszane, starte i osadzone w nich w sposób nieuporządkowany (ryc. 44).
Ogólnoświatowy potop trwał niecały rok. W wyniku tak potężnego kataklizmu pierwotny klimat i środowisko uległy całkowitej zmianie. Wiele gatunków roślin i zwierząt wymarło. Ich szczątki zostały pogrążone w materiale wulkanicznym, w warstwach o grubości tysięcy metrów, i szybko skamieniały. Nastąpiło też wiele zmian geologicznych.
zob. powiększenie
Ryc. 43
Teoria ewolucji sugeruje, że warstwy Ziemi zostały ukształtowane w wyniku wielu milionów lat stopniowego osadzania. Według biblijnego modelu warstwy te powstały jako efekt nagłego, krótko trwającego procesu osadowego.
zob. powiększenie
Ryc. 44
Zgodnie z biblijnym opisem potopu wszystkie gatunki zwierząt zostały nagle zasypane w warstwach Ziemi. W związku z tym trudno doszukiwać się jakiejś systematyki w ułożeniu skamielin.
Inne kataklizmy
Wielki potop, który miał miejsce za czasów Noego, jest pierwszym spośród licznych kataklizmów, jakie Bóg sprowadził na ziemię w celu ukarania jej mieszkańców (ryc. 45). Rozdzielenie kontynentów nastąpiło wkrótce po wydarzeniach związanych z budową wieży Babel. Następnie Bóg zniszczył ogniem Sodomę i Gomorę. Około roku 1500 p.n.e. miały miejsce niszczące wydarzenia związane z wyjściem Izraelitów z Egiptu i „długim dniem Jozuego”.
Inne kataklizmy wydarzyły się w okresie 800–700 p.n.e. i opisane są w Księgach Joela, Amosa i Izajasza. W każdym z wyżej opisanych przypadków ludzie osiągali szczyt uległości wobec szatana i oddawali się nieprawości, którą Bóg musiał ukarać przy pomocy żywiołów. To wpłynęło na kolejne zmiany na naszej planecie i należy je brać pod uwagę, gdy badamy biblijny zapis początków i dziejów Ziemi.
zob. powiększenie
Ryc. 45
Powyższy wykres prezentuje mniej więcej sześciotysięczny okres dziejów naszej planety w punktu widzenie Pisma. Bóg posłużył się licznymi kataklizmami, by sprowadzić sąd na cywilizacje oddające się szatańskim praktykom.
poprzedni rozdział: Proces stwarzania
kolejny rozdział: Historia ewolucji
© Wydawnictwo „Pojednanie”
Żadna część tej książki nie może być reprodukowana ani przekazywana w jakiejkolwiek formie bez pisemnej zgody wydawcy.