Najbardziej niechciany człowiek na świecie żyje dzisiaj! Nie umarł! Tak naprawdę, to jest bardzo aktywny w naszych czasach. Ma nawet rodzinę w Nowym Jorku. Wczoraj spędziłem z Nim kilka godzin przygotowując to kazanie! Wielu z was również Go zna. Bez wątpienia najbardziej niechcianym człowiekiem na świecie jest Jezus, Syn Boga Żywego!
Na Placu Czerwonym w Moskwie znajdują się gigantyczne obrazy Lenina, Stalina i innych przywódców komunistycznych — wszystkie przybrane czerwonym aksamitem. Powinni umieścić jeszcze jeden obraz na Placu Czerwonym; obraz Jezusa Chrystusa odziany w czarny wór pokutny — ze słowami wypisanymi poniżej: „Najbardziej niechciany człowiek w Rosji — Jezus!” Jeżeli pojedziecie do Anglii i wejdziecie do Gmachu Parlamentu, albo do wielkich angielskich katedr, zobaczycie wszystkie obrazy byłych królów i królowych. Niektórzy byli kochani, innych nienawidzono. Ale tutaj również brakuje obrazu. Powinien wisieć tam gdzie wszyscy Anglicy mogliby zobaczyć — olbrzymi obraz Jezusa z dopiskiem: „Najbardziej niechciany człowiek w Anglii!” Albo pojedźcie do Waszyngtonu, stolicy Stanów Zjednoczonych, i spójrzcie na wszystkie portrety byłych prezydentów na Wzgórzu Kapitolu i w holach Kongresu. Zobaczcie miejsca pamięci Lincolna i Washingtona. Powinien tam być postawiony specjalny pomnik, a w środku nic innego tylko obraz Jezusa z takimi słowami: „Ten człowiek jest prawdziwym Ojcem Ameryki! On zasadził, podlewał i dawał wzrost! Ale dzisiaj jest najbardziej niechcianym człowiekiem w tym społeczeństwie!”
Posuńmy się trochę dalej, do bibliotek i klas jakiegokolwiek seminarium w Ameryce. Posłuchajmy bezbożnych, nienawidzących Chrystusa teologów – spójrzcie jak książki krytyków rozkoszują się rabowaniem i niszczeniem wiary. Albo wejdźcie do wielkich katedr i spójrzcie na witraże w oknach z obrazem Jezusa prawie na każdym z nich, a potem posłuchajcie ich tak zwanej Ewangelii! To nie jest prawdziwy Jezus którego głoszą, ale inny. Dlaczego nie są uczciwi? Powinni umieścić brązową tabliczkę pod tymi witrażowymi obrazami Jezusa, „Niechciany!”
Jezus urodził się Żydem, ale Żydzi Go nie chcieli i nie chcą do dzisiaj. „Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli” (Ew. Jana 1:11). We wszystkich swoich synagogach Żydzi studiowali pilnie Pisma dotyczące Jego przyjścia. Kapłani i uczeni w Piśmie umieli cytować Izajasza 53. Myśleli, że wiedzą gdzie się urodzi i jak Go rozpoznać. Mówili, że oczekują na dzień Jego przyjścia – tak, jak Żyd dzisiaj oczekuje przyjścia swojego Mesjasza. Czytam o morderczych spiskach kapłanów i przywódców religijnych i pytam „Jak mogą planować zabić Chrystusa, albo nawet Łazarza, będąc tak zazdrośni o Prawo, które mówi — Nie zabijaj?” Skąd mogłaby pochodzić taka nienawiść do Jezusa, jeżeli nie z samego piekła? Jak współczesny Żyd może tak bardzo nienawidzić Jezusa? On jest Synem Dawida – kochał Izrael — przyszedł wypełnić wszystkie ich prawa. Jego serce było zwrócone ku Jerozolimie. Sam był Żydem i prorokiem tak jak Mojżesz. Dlaczego więc ich oczy płoną gniewem i wzgardą na samą myśl o Jego imieniu? Dzisiaj Jezus najprawdopodobniej nie dostałby wizy do Izraela! Być może odmówiono by Mu także obywatelstwa! Na Jego paszporcie postawiliby pieczątkę „Niechciany!” Rzeczywiście, swoi Go nie przyjęli.
Wszyscy wiemy aż zbyt dobrze, że świat nie chce Go. Jezus jest piosenką pijaków. Tylko w Ameryce imię Jezusa jest tak profanowane. Nie jest On przedmiotem przekleństw w Rosji czy Chinach (oni przeklinają swoich przodków i upadłych bogów czy przywódców). Ale Amerykanie przeklinają Chrystusa. Rzymscy żołnierze naśmiewali się z Niego wkładając koronę z cierni na Jego skroń. Teraz ten naród wyśmiewa Go z wielką wymyślnością. Producenci filmów swoimi najlepszymi talentami i przy pomocy milionów dolarów kręcą filmy o Jezusie, które są pomysłowym szyderstwem — szydzą z Jego bóstwa i ograbiają Go z Jego boskości.
Tutaj na Broadway’u Jezus z pewnością jest najbardziej niechcianym człowiekiem ze wszystkich. La Cage aux Folles, ze swoim homoseksualnym mottem, było wyzwaniem dla Jezusa: „To jest nasze terytorium! Nie życzymy sobie Twojej interwencji.” Kościół Times Square, znajdujący się w samym środku szatańskiego tronu (jest to jego centrala narodowa) jest największym zagrożeniem jakie Broadway kiedykolwiek oglądał. Piekło jest rozwścieczone, ponieważ diabeł wie, że tłumy będą chciały przybiec do Jezusa. Nawet w obrębie teatru, gdzie szerzy się plaga AIDS i wielka pustka, Jezus przyszedł na Broadway. Jest tam teraz założony przez Niego kościół z ludźmi, którzy wołają: „Chcemy Go! Chcemy mieć Jezusa!” Mówimy miastu Nowy Jork, sprzedawcom narkotyków, producentom pornografii, producentom filmów i reżyserom teatrów na Broadway’u: „Możecie Go nie chcieć, ale nie możecie Go powstrzymać!” Jakże muszą radować się aniołowie w niebie widząc w centrum największego miasta Ameryki — w centrum tego przestępstwa, grzechu i nienawiści do Jezusa — setki ludzi zbierających się w imieniu Pana. Jakże muszą wołać z radości „Chcą naszego Pana! Chcą Go!”
Nawet „religijny świat” nie chce Go. Wierzę, że Jezus jest najbardziej niechciany przez odpadłych od Boga, zepsutych przywódców kościoła, przez liberalne organizacje kościelne i przez kompromisowych, kierowanych pożądaniem Chrześcijan. W religii panuje dzisiaj bałwochwalstwo Jezusa i jest ono tak prawdziwe i tak obrzydliwe jak czczenie Baala i wszystkich innych bożków starożytnego Izraela. Zapomnieli prawdziwego Jezusa świętości, Krzyża, pokuty, i oddzielenia, a wyrzeźbili sobie w wyobraźni innego Jezusa. Ich Jezus jest taki sam jak oni — zgadzający się z ich grzechami ze słowami o braterstwie, miłości i jedności. Włożyli imię Jezusa na bardzo zepsuta i złą podobiznę wytworu swojej wyobraźni. To nie jest ewangelia Chrystusa i nie jest to prawdziwy Jezus. Używają właściwych sformułowań, ale nie oddają czci Jezusowi którego my znamy. Paweł ostrzegał o tych, którzy „zwiastują innego Jezusa … innego ducha … inną ewangelię…” (2 Koryntian 11:4).
Nie mogę wymienić nazwy żadnego większego „Chrześcijańskiego” studia nagraniowego, które tak naprawdę chciałoby Jezusa. Stali się podobni do maszyn do robienia pieniędzy, używając imienia Jezusa jako sztuczki reklamowej. Denerwują nas filmy takie jak „Ostatnie kuszenie Chrystusa,” które szydzą z naszego Pana; ale o wiele gorsi są ci „Chrześcijańscy” producenci płyt i książek, którzy robią podobnie. Są oni manipulatorami i współczesnymi handlarzami. Tak naprawdę nie ma w tym nic religijnego. Muzyka New Agę i teologia humanistyczna wślizgują się do Chrześcijańskich księgarń. Niektóre takie sklepy stają się największymi sprzedawcami bezbożnych śmieci w Ameryce. Ich sekcje płyt pochodzą prosto z piekła, a większość książek jest mieszanką bzdur nie mówiących nic. Wszystko to business. Nie potrzebujemy narzekać na żydowskich businessmanów zarabiających na imieniu Jezusa w czasie Wielkanocy i Świąt Bożego Narodzenia. Ewangelikalni Chrześcijanie robią to 365 dni w roku! Jezus jest niechciany przez tych przekupniów. Oni chcą dollara! Dzięki Bogu, jest kilka wyjątków; kilka księgarń, które nie chcą iść na kompromis.
Możesz powiedzieć: „O, ale dzięki Bogu za nasz kościół. My Go chcemy — me sprawiliśmy, że czuł się niechciany. Przyjęliśmy chętnie Jezusa i chcemy Go z całych naszych serc!” Ale pomyśl o tej strasznej chwili kiedy większość uczniów Pana odwróciła się i nie naśladowała Go więcej, ponieważ Jego słowa były zbyt twarde. Jezus zwrócił się do Swoich uczniów, do dwunastu, i spytał: „Czy wy też chcecie odejść?” Czy to nie ogrzewa twojego serca, kiedy słyszysz jak Piotr mówi: „Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa żywota wiecznego” (Ew. Jana 6:68). A jednak w ostatniej godzinie nawet tych dwunastu „wszyscy Go opuścili i uciekli” (Ew. Marka 14:50). Izajasz powiedział „wzgardzony był i opuszczony … nie zważaliśmy na Niego…” (Iz. 53:3-5). Prorok używa zwrotu „my”. Myśmy Nim wzgardzili. Myśmy Go odrzucili. Myśmy zakryli przed Nim swoją twarz. Wszyscy poszliśmy swoją własną drogą. Pomyśl o mnóstwie odstępców, o tych którzy kiedyś chodzili z Nim. Teraz ukrywają się przed Nim i nie chcą przebywać w Jego obecności. Niektórzy z was, którzy to czytacie, odeszliście i idziecie własną drogą. Odwróciliście się od Jezusa i nawet teraz Go nie chcecie.
Moje poselstwo tutaj tak naprawdę dotyczy odrzucenia jakiego Jezus doświadcza ze strony tych, którzy twierdzą że najbardziej Go chcą. Zadaj komukolwiek, kto nazywa się Chrześcijaninem, te pytania: „Czy chcesz Jezusa? Czy czujesz że Go potrzebujesz? Czy pragniesz poznać Go lepiej?” Prawie każdy odpowiedziałby: „Tak, ja naprawdę Go chcę.” Pozwólcie, że wyjaśnię co rozumiem przez „chcenie Jezusa.” Mówię o palącym pragnieniu — o tęsknocie by był On dla nas wszystkim. „…Dusza tęskni za twoim imieniem, chce o tobie pamiętać. Moja dusza tęskni za tobą w nocy i mój duch poszukuje ciebie…” (Iz. 26:8-9). Prorok mówi tu o tęsknocie i pragnieniu Boga – nawet w środku nocy! To oznacza szukanie Go z wołającym, tęskniącym sercem. „W jego cieniu pragnę odpocząć, gdyż jego owoc jest słodki dla mego podniebienia … jestem chora z miłości… mój ci jest mój miły, a ja jestem jego … na moim łóżku szukałam w nocy tego, którego kocha moja dusza…” (P.n.P. 2:3, 5.16; 3:1). To jest chcenie Jezusa! On zajmuje myśli dniem i nocą. On staje się prawdziwym celem życia.
Spójrzmy na sprawę kochania Jezusa i postarajmy się zobaczyć jak bardzo my Go chcemy.
Tak Naprawdę To Nie Chcesz Jezusa Jeżeli Chcesz Kogoś Lub Czegoś Innego Bardziej Niż Jego!
„I będziecie tam szukać Pana, Boga swego. Znajdziesz go, jeżeli będziesz go szukał całym swoim sercem i całą swoją duszą” (V Mojż. 4:29). Piekło będzie pełne ludzi, którzy będą wołali przez całą wieczność: „Ale ja naprawdę chciałem Jezusa. Głęboko w sercu potrzebowałem Go!” I nie będą kłamali; naprawdę mieli pragnienie Jezusa. Ale był ciągle ktoś lub coś czego chcieli bardziej. Czy uzależniłeś się od kogoś lub czegoś? Czy jakaś zła rzecz kryje się w Twoim sercu? Musimy nauczyć się, że Jezus jest zazdrosnym kochankiem. On nie pozwoli aby inna miłość zniszczyła naszą miłość do Niego.
Słowo, które najlepiej określa dzisiejszą amerykańską kulturę to „niewierność.” Dotknęło to nawet służbę duchową. W Ameryce dzisiaj jest nowy rodzaj zawierania małżeństwa, zwany „otwartym małżeństwem.” Ci którzy to praktykują żyją razem ustalając prowadzenie domu. Każdy z nich ma prawo mieć innych kochanków, są wolni aby chodzić lub wyjeżdżać z kimś innym — Oi wrócić kiedy mają na to ochotę. Nic dziwnego, że oszustwo stało się taką epidemią!
Mój przyjaciel kaznodzieja opowiedział mi agonię swojego przeżycia, gdy dowiedział się, że jego żona zdradzała go. Były dziwne telefony i płomienne listy miłosne adresowane do niej przez innego człowieka. Potem następowały jej kłamstwa, usprawiedliwienia i podróże, które trzymały ją z dala przez kilka dni z rzędu. Aż wreszcie pewnego dnia przyszła do jego biura i powiedziała: „Nie chcę ciebie więcej. Chcę rozwodu. Zakochałam się w innym mężczyźnie z kościoła. Nie chcę służby – szanuję cię i będę cię kochała na swój sposób – ale odchodzę!” Był zaszokowany, i nawet teraz, dwa lata później, ciągle nie może pogodzić się z jej odejściem. Teraz, niektórzy z was którzy to czytacie, może jesteście schwytani w ta sama sieć niewierności. Może oszukujesz z kimś z pracy albo z kościoła albo z przyjacielem rodziny i twoje serce jest podzielone. Chcesz rozwiązać swoje małżeństwo.
Jezus wie co to znaczy być oszukiwanym. On był cierpliwy, gdy tak przez cała historię Jego umiłowany Izrael był niewierny, popełniając duchowe cudzołóstwo ciągle na nowo. Jezus pragnie mieć wierny lud, którego oczy będą skierowane tylko na Niego — nie chce aby jakaś inna miłość stanęła na drodze. Co przynosi radość mężowi czy żonie? To wierność – zdolność patrzenia sobie w oczy i dostrzeżenia ufności. Żadnych kłamstw! Żadnych sekretów! Żadnej obcości! Tak też jest w naszej społeczności z Jezusem. „Dzielna kobieta — trudno o taka — jej wartość przewyższa perły, serce małżonka ufa jej, nie brak mu niczego” (Przyp. Sal. 31:10-11). Czy Jezus może wejrzeć do naszych serc i bezpiecznie nam zaufać?
Znam pewien żeński zakon, który spędza godziny po prostu „kochając Jezusa.” Pokutuję za niewierność Jego oszukującej oblubienicy. Próbują napełnić Jego zbolałe serce — wypełnić brak miłości — mówiąc o „Jego bólu.” Jakże prawdziwe musi być to, że Jezus boleje nad tym, że obecnie tak niewielu kocha Go z całego serca! Moje serce korzy się gdy modlę się przez łzy: „O Jezu! Jakże niewiernym byłem przez minione lata! Jakże często rzeczy tego świata zajmowały moje serce! Goniłem za samochodami, antykami, sportem. Były chwile kiedy lubiłem jak ludzie mnie chwalą. Uganiałem się za różnymi rzeczami i poświęcałem czas na różne inne sprawy.” Boże Słowo mówi: „Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca” (I Jana 2:15).
Jezus zadał bardzo niepokojące pytanie: „Tylko, czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” (Ew. Łuk. 18:8). Słowo „wiara” w języku greckim oznacza „spoleganie na czymś i wierność temu.” Jemu! On przepowiedział wielkie odstępstwo; nawet Jego wybrani będą wielce kuszeni. Tak wielu upadnie goniąc za tym światem w poszukiwaniu pożądliwości i przyjemności. Moją modlitwą jest: „Panie, pociągnij mnie bliżej Siebie. Pozwól mi być jednym z tych, którym możesz ufać. Pozwól, abym kochał Cię bez reszty. Daj mi czystą, świętą i niezmąconą miłość do Ciebie!”
Jak Możesz Mówić Że Go Chcesz Skoro Spędzasz Z Nim Tak Mało Czasu?
Dlaczego Jezus powiedział: „Ale ty, gdy się modlisz, wejdź do komory swojej, a zamknąwszy drzwi za sobą, módl się do Ojca swego, który jest w ukryciu, a Ojciec twój, który widzi w ukryciu odpłaci tobie” (Ew. Mat. 6:6)? Powiedział tak, ponieważ pragnie intymności. Pragnie być sam na sam z tym którego kocha! Mamy wielu takich którzy modlą się i nigdy nie opuszczają nabożeństwa modlitewnego. Biorą udział w spotkaniach domowych — i oczywiście jest to biblijne aby dwóch lub trzech zgadzało się razem w modlitwie. Ale przychodzi czasem pragnienie od Pana, kiedy On wyszepce: „Chodź sam — zamknij drzwi — będziemy sami, tylko we dwoje.” Sekretna modlitwa w komórce jest najbardziej intymną rzeczą jaką możesz dzielić ze swoim Panem. Jeżeli nie masz tego rodzaju relacji, to tak naprawdę nie znasz Go.
Bez intymności z Jezusem nawet dobre uczynki stają się złymi: „W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu Twoim, i w imieniu Twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu Twoim nie czyniliśmy wielu cudów? A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie” (Ew. Mat. 7:22-23).
Ale niech nikt, kto prorokuje, kto wyrzuca demony, tak jak ja to czyniłem, nie mówi: „To nie jest przeznaczone dla mnie!” Co mówi Jezus? Kluczem są słowa: „Nie znam was.” Zabrakło intymności; ktoś może czynić bardzo dużo w Jego imieniu, tak naprawdę nie znając Go. To oznacza że możemy stać się tak bardzo zaangażowani w czynienie dobra, w programy, w pomoc innym, że tracimy kontakt z Jezusem. Kończymy wykonywaniem pewnych rzeczy w Jego imieniu, ale te rzeczy stają się złymi, ponieważ są wykonywane z samego siebie.
Kiedy spędzamy czas sam na sam z Nim, jest to przeważnie na naszą korzyść – rzadko na Jego. Czy kiedykolwiek myślimy o Jego potrzebach? Jezus stał się człowiekiem z wszystkimi ludzkimi potrzebami, włączając w to potrzebę przyjaźni i miłości. Odczuwał odrzucenie tak jak i my, nigdy nie wyrzekając się Swojego człowieczeństwa. Jezus jest ciągle Bogiem i człowiekiem. To że jest dotknięty naszymi odczuciami i dolegliwościami oznacza, że On ciągle przeżywa ból i potrzeby człowieka. Ostatnio myślałem: „Panie, czy kiedykolwiek będąc na ziemi pytałeś: 'Czy ktokolwiek kocha mnie po prostu za to Kim jestem – jak Jezus, człowiek?’” Popatrz na tłumy, które naciskały na Jezusa ze wszystkich stron, wołając o pomoc, miłosierdzie, wzrok, o uzdrowienie, o jedzenie, o znaki i cuda. On widział ich jako owce nie mające pasterza; On słyszał ich wołanie i płakał. Ale tak niewielu przyszło o nic nie prosząc — tak niewielu przyszło z miłości do Niego!
Była pewna grzesznica, zgubiona kobieta, która przyszła tylko po to aby coś Mu dać: „A oto pewna kobieta z tego miasta, grzesznica, dowiedziawszy się, iż zasiada przy stole w domu faryzeusza, przyniosła alabastrowy słoik olejku. I stanąwszy z tyłu u jego nóg, zapłakała, i zaczęła łzami zlewać nogi jego i włosami swojej głowy wycierać, a całując jego stopy, namaszczała je olejkiem … I (Jezus) zwróciwszy się do kobiety, powiedział Szymonowi: Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twojego domu, a nie dałeś wody do nóg moich; ona zaś łzami skropiła nogi moje i włosami swoimi wytarła. Nie pocałowałeś mnie; a ona, odkąd wszedłem, nie przestała całować nóg moich. Głowy mojej oliwa nie namaściłeś; ona zaś olejkiem namaściła nogi moje” (Ew. Luk. 7:37-38,44-46).
Czy kiedykolwiek umyłeś Jego nogi swoimi łzami? Czy przyszedłeś do Niego nie prosząc o nic dla siebie, dla swojej służby, dla swojej rodziny — ale po prostu po to by wylać na Niego dar wonności, alabastrowy słoik miłości i uwielbienia? Posłuchaj wołania Jego serca: „Nie pocałowałeś Mnie! Nie było wody dla moich zmęczonych stóp! Ale ona to uczyniła – dla Mnie!” W Ewangelii Mateusza, rozdziale 26 czytamy, że inna kobieta przyszła do Jezusa i wylała perfum na Jego głowę podczas posiłku. Uczniowie widzieli to i powiedzieli z oburzeniem: „Na cóż ta strata? Przecież można było to drogo sprzedać i rozdać ubogim” (wersety 8 i 9). My jesteśmy dokładnie tacy jak ci uczniowie; myślimy, że strata czasu jest przebywanie z Nim sam na sam, usługując Jego potrzebom, gdy jest tak wielu biednych, cierpiących ludzi, którzy potrzebują naszego czasu i modlitw. Jezus powiedział: „Czemu wyrządzacie przykrość tej niewieście? Wszak dobry uczynek spełniła względem mnie. Albowiem ubogich zawsze macie wśród siebie, ale mnie nie zawsze mieć będziecie” (wersety 10 i 11).
Jego uczniowie nie mogli wytrwać z Nim w godzinie Jego potrzeby – nawet godziny! Powiedział im: „Smętna jest dusza moja aż do śmierci; pozostańcie tu i czuwajcie ze mną” (w.38). To co naprawdę mówił to „Cierpię! Potrzebuję was teraz! To jest moja godzina, teraz pragnę waszej miłości i wsparcia!” Ale znalazł ich śpiącymi: „Tak to nie mogliście jednej godziny czuwać ze mną?” (w.40). Wszystko o co prosił to jedna godzina – jedna godzina skupienia na Jego potrzebie — jedna godzina miłości w chwili cierpienia! Dzisiaj mówimy sobie: „On jest Bogiem! On nie ma potrzeb – On nie cierpi — On już nie płacze. Cóż mógłbym Mu ofiarować?” Jeżeli On nie ma teraz potrzeb – jeżeli jest jakimś bezuczuciowym Bogiem spoza tego świata – to dlaczego ciągle stoi u drzwi i puka? Dlaczego On ciągle potrzebuje przyjść i wieczerzać z nami? (zobacz Obj. 3:20). Dlaczego On ciągle pyta Piotra trzy razy, po zmartwychwstaniu, „Miłujesz Mnie?” Najwyraźniej On również potrzebował być kochanym! „Hańba skruszyła moje serce i sił mi zabrakło, oczekiwałem współczucia, ale nadaremnie, i pocieszycieli, ale ich nie znalazłem” (Ps. 69:20).
Nie Możemy Naprawdę Go Kochać, Dopóki Nie Pozwolimy Mu Być Wszystkim Czym Obiecał Być!
Wiele lat temu stałem przy ołtarzu obok mojej żony Gwen i słyszałem jak mój ojciec (który był kaznodzieją) spytał jej: „Czy bierzesz sobie Davida jako twojego prawowitego małżonka?” Wymieniliśmy śluby, każde z nas powiedziało „tak.” Gwen kochała mnie na tysiące sposobów, ale nigdy bardziej i nigdy mocniej niż wtedy, gdy pozwala mi być panem domu. Zabrało jej to trochę czasu aby usunąć się i pozwolić mi wykonywać „męskie” rzeczy — szczególnie gdy chodzi o rozmaite naprawy. Ale ona nauczyła się taktownie zachęcać mnie do wypełniania tej roli. Bóg zamierzył aby mąż i żona odzwierciedlali Jego relację z nami. Jego oblubienicą: „Bo twoim Małżonkiem jest twój Stwórca…” (Iz. 54:5). My jesteśmy „Oblubienicą przyozdobioną dla męża swego” (Obj. 21:2). Ale Jezus nie jest jakimś ziemskim mężem. Kiedy mówi: „chcę”, ma wszelką moc i chwałę aby tak się działo.
W całym Jego Słowie możecie znaleźć śluby złożone przez Pana Jego umiłowanej. Nasza miłość do Niego przyjmuje je i odpoczywa w nich pozwalając aby Jezus był dla nas Bogiem. Oto kilka ślubów, które On złożył tym, którzy ślubowali Mu swoją miłość i wierność: „Pozostanę ten sam … będę was nosił …” (Iz. 46:4). „Czy kobieta może zapomnieć o swoim niemowlęciu… a choćby nawet ona zapomniała jednak Ja ciebie nie zapomnę” (Iz. 49:15). „Hojny jest w odpuszczaniu” (Iz. 55:7). „…uleczę go… udzielę mu obfitej pociechy…” (Iz. 57:18). „I zanim zawołają odpowiem im, i podczas gdy jeszcze będą mówić. Ja już ich wysłucham” (Iz. 65:24). „…sam bowiem powiedział: Nie porzucę cię ani cię nie opuszczę” (Hebr. 13:5).
Jezus jest naszą sprawiedliwością, naszym zbawieniem, naszym wyzwoleniem, skałą naszego zbawienia, naszym dziennym chlebem, naszym pocieszeniem, naszym zaopatrzeniem, naszą obroną, naszym światłem, naszą radością, naszym pokojem – naszym wszystkim we wszystkim w czasie potrzeby! Pozwól Mu aby był dla ciebie Bogiem – uwierz w każde przyrzeczenie i odpoczywaj w tym. Nie dręcz się i nie próbuj sam sobie nic wypracować. Udowodnij Mu, że zaufasz Jego mocy.
Nie możesz kochać Go mocniej niż wtedy gdy pozwolisz Mu być dla ciebie wszystkim. Wierz i odpoczywaj w Jego obietnicach, które mówią o zbawieniu ciebie, o zaspokojeniu wszystkich twoich potrzeb, o tym, że będzie z tobą w chwilach dobrych i złych i że nigdy cię nie opuści ani nie porzuci. Miłość jest pozwoleniem, aby On był naprawdę twoim Panem!
David Wilkerson (1988)
użyte za zgodą wydawcy przez Czytelnia dla Chrześcijan
