Edward McKendree Bounds urodził się w północnowschodnim Missouri, 15 sierpnia, 1835 roku. Jego ojciec był użytkownikiem gruntów w Shelbyville, gdzie również Edward chodził do jednoklasowej szkoły, szybko ucząc się sztuki pisania i czytania. Ponieważ ojciec służył również jako miejscowy duchowny, jego dom wielokrotnie był używany jako miejsce obrad dla przedstawicieli miasta, w tym prawników. To zmotywowało Bounds’a do studiowania prawa. Jako prawnik zaczął pracować mając 19 lat, i trwało to do 24 roku życia, kiedy to nagle poczuł powołanie do głoszenia ewangelii.
W tym czasie ludność Missouri była podzielona pomiędzy zwolennikami niewolnictwa, a zwolennikami Unii.
Ponieważ Bounds był pastorem zgromadzenia Metodystyczno Episkopalnego, na południu został aresztowany w 1861 roku przez wojska Unii i oskarżony jako sympatyk konfederatów. Był więziony w federalnym wiezieniu w St. Louis przez półtora roku. Stamtąd został przewieziony do Memphis, gdzie został uwolniony przy okazji wymiany więźniów pomiędzy Unią a Konfederacją. Krótko potem został kapelanem w Konfederacji i równocześnie współdziałał z Trzecią Woluntarną Piechotą w Missouri, jak również z Pułkiem Piątej Piechoty.
Bounds pocieszał żołnierzy i modlił się z wojskiem pod dowództwem generała John’a Bell Hood’a, jednego z najbardziej okrutnych, biorącym udział w tej wojnie. Po pokonaniu generała Hood’a pod Nashville, Bounds stał się jednym z więźniów wśród konfederatów, którzy zostali zwolnieni po przysiędze lojalności wobec Stanów Zjednoczonych. Powrócił na stanowisko pastora w Kościele Metodystyczno Episkopalnym, na południu.
Później został przydzielony do służby w Selma, w Alabamie. Tam spotkał Emma Elizabeth Barnett z Waszyngtonu, Georgia. W 1874r przeniósł się do St Louis, gdzie z Emma’ą ożenił się w 1876r. Z tego związku na świat przyszły dwie córki, Celeste i Corneile, oraz syn, Edward. Emma zmarła 8 lat po ślubie. Około dwa lata później, Bounds poślubił jej kuzynkę Harriet Elizabeth Barnett, która urodziła trzech synów (Samuel, Charles i Osborne) i trzy córki (Elizabeth, Mary i Emmie). Dwoje dzieci zmarło w ciągu roku, Edward w wieku 6 lat i Charles, krótko po swoich pierwszych urodzinach.
W St. Louis Bounds przyjął posadę wydawcy
regionalnego magazynu metodystycznego „St. Louis Advocate”. Po 19 miesiącach przeniósł się do Nashville aby tam być wydawcą „Christian Advocate”, tygodnika Koscioła Metodystyczno Episkopalnego, południowej denominacji.
W 1894r E.M. Bounds zakończył swe obowiązki w Neshville, poczym wraz z rodziną przeniósł się do Waszyngtonu (Georgia), aby zamieszkać w domu Barnett’ów. Tam spędził ostatnie 19 lat, angażując się w modlitwę wstawienniczą, pisząc i prowadząc służbę przebudzenia. Zwykle wstawał o 4 nad ranem, aby być sam na sam z Bogiem, modląc się do około godziny 7.
E.M. Bounds zmarł w 1913 roku wydając tylko dwie swoje książki: „Kaznodzieja i modlitwa” oraz „Zmartwychwstanie”. Homer W. Hodge, z pomocą innego przyjaciela Bounds’a, Claude L. Chilton’a podjęli się wydania kolejnych 9 książek, które wyszły spod jego pióra.
Claude Chilton uchwycił esencję książek Bounds’a mówiąc:
„Te książki są niezawodnymi źródłami dla życia duchowego człowieka, to źródła żywej wody. To ukryte skarby, wykute w ciemności, wypalone w upale słońca, wykute na kowadle doświadczenia i ubite w zadziwiający sposób przez Bożą moc. To żywe głosy, chociaż on sam już odszedł, jego słowa wciąć przemawiają.” – C.C.
źródło: z książki „Moc przez modlitwę”, Wprowadzenie.
