Proces stwarzania

W poszukiwaniu prawdy o początkach
G.S. MCLean, R. Oakland, L. McLean

Część 1: BIBLIJNY MODEL STWORZENIA ŚWIATA
Proces stwarzania

Stworzenie ciał niebieskich

Biblijny zapis początków Ziemi szczególnie podkreśla stworzenie ciał niebieskich. Każdy kiedyś spoglądał w niebo, zastanawiając się, skąd się wzięły gwiazdy (ryc. 37). Według Biblii zostały one stworzone czwartego dnia. W Księdze Rodzaju 1,14–17 czytamy o stworzeniu ciał niebieskich i o celu, który miały spełniać:

A potem Bóg rzekł: „Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata, aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią”. I stało się tak. Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące: większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią.

Jedną z głównych funkcji Słońca, Księżyca i gwiazd było oświetlanie Ziemi. Gdy Bóg je stworzył, obdarzył je światłem pokonującym odległość między danym ciałem niebieskim a Ziemią.

Według Biblii Bóg stworzył rzeczy całkowicie rozwinięte. Adam został stworzony jako dorosły mężczyzna, a nie jako niemowlę. Drzewa również zostały stworzone w pełni rozwinięte — nie jako sadzonki. Gdy Bóg stworzył ciała niebieskie, aby dawały Ziemi światło, zadanie to było spełniane od momentu ich stworzenia.

Często kreacjonistom zadaje się pytanie dotyczące dużych odległości, jakie musi pokonać światło, by dotrzeć do Ziemi z dalekich gwiazd. Skoro Ziemia powstała około 6000 lat temu, to jak wyjaśnić istnienie światła docierającego do niej z gwiazd oddalonych o miliony lat świetlnych? Jak mówiliśmy wcześniej, zadaniem ciał niebieskich było dostarczanie Ziemi światła. W momencie ich stworzenia światło od razu pokonało odległość między nimi a Ziemią.

zob. powiększenie

Ryc. 37
Według Biblii ciała niebieskie zostały stworzone czwartego dnia. Jednym z ich głównych zadań było dostarczanie Ziemi światła.

Stworzenie życia na Ziemi

Kolejnym ważnym punktem biblijnego modelu jest stworzenie życia na Ziemi. W pierwszym rozdziale Księgi Rodzaju czytamy, że Bóg stworzył organizmy żywe trzeciego, piątego i szóstego dnia. Choć nie posiadamy dokładnego opisu każdego gatunku roślin i zwierząt, dowiadujemy się, że wszystkie organizmy żyjące na Ziemi pojawiły się dzięki stwórczemu dziełu Boga.

Wszystkie organizmy, w pełni rozwinięte i dojrzałe, pojawiły się nagle. Żyło wtedy o wiele więcej gatunków niż dzisiaj. Dzięki powłoce wodnej panował na Ziemi mikroklimat (taki jak w szklarni), co zapewniało optymalne warunki do życia. Wiele organizmów mogło osiągać większe rozmiary i żyć dłużej. Badanie skamielin potwierdza tę tezę. Zachowało się w nich dużo więcej form życia niż istnieje obecnie. Wszystkie one pojawiły się nagle jako złożone, całkowicie rozwinięte okazy. Nie było mniej złożonych organizmów — przodków wyższych form życia. Każdy myślący obserwator musi przyznać, że liczne dowody zawarte w skamieniałościach potwierdzają biblijny zapis stworzenia życia na Ziemi.

Według ich rodzajów

Jednym z najważniejszych faktów dotyczących stworzenia życia na Ziemi jest to, że organizmy żywe miały układ rozrodczy, który umożliwiał im rozmnażanie się tylko w obrębie ich gatunku. W każdym wersecie pierwszego rozdziału Księgi Rodzaju, w którym jest mowa o stwarzaniu organizmów żywych, Bóg podkreśla ich zdolność wydawania potomstwa według swojego rodzaju.

Rodzaje te były określone szczegółowymi granicami genetycznymi. Kod genetyczny, zaplanowany przez Boga już na samym początku, określał granice powstawania nowych odmian wewnątrz danego gatunku — wraz z pojawianiem się nowych pokoleń. Potomstwem psa zawsze są szczeniaki, kotka zawsze rodzi kocięta itd. Nigdy jeden gatunek nie mógł przekształcić się w inny. Kotka nigdy nie urodziłaby potomstwa zdolnego nagle wykształcić skrzydła i zacząć latać. Według tego modelu w ramach jednego gatunku istniało wiele odmian (ryc. 38). Zawarty w chromosomach kod genetyczny pozwalał na to — w określonych granicach. Wiemy, że rodzaj ludzki ma wiele cech charakterystycznych. Istnieje bardzo dużo czynników wpływających na różnice w wyglądzie zewnętrznym. Mimo to wszyscy ludzie są częścią jednego rodzaju.

zob. powiększenie

Ryc. 38
Biblijny model stworzenia podaje, że życie zostało stworzone według rodzajów (gatunków). Każdy rodzaj miał rozmnażać się wewnątrz ściśle określonych granic genetycznych. Wewnątrz jednego rodzaju może występować wiele odmian, ale nigdy jeden rodzaj nie może przeistoczyć się w inny.

Rodzina psów składa się z osobników różnych kształtów i rozmiarów. Zostało stwierdzone, że z jednej pary rodziców można wyhodować ponad 200 odmian psów. Dowody empiryczne wskazują, że przedstawiciele jednego gatunku mogą radykalnie różnić się między sobą, ale żaden gatunek nie może przeistoczyć się w inny. Teoria ewolucji opiera się na założeniu, że życie rozwija się i zmienia, przechodząc od form prostych do skomplikowanych w procesie trwającym miliony lat.

Kolejna zasada dotycząca stworzenia życia mówi, że wszystkie organizmy od samego początku mają zakodowane instynkty i cechy charakteryzujące dany gatunek. Innymi słowy, od momentu pojawienia się na Ziemi miały one informacje niezbędne do wykonywania różnorodnych funkcji życiowych. Rozważmy na przykład takie zachowanie jak budowanie gniazda. Samica sikorki nie musi uczyć swojego potomstwa techniki budowania gniazda odpowiedniego dla sikorek. Kolejne pokolenia tych ptaków instynktownie wiedzą, jak zbudować takie gniazdo. Nie wykopują borsuczych nor ani nie budują gniazd jaskółczych. Sikorki zawsze zbudują gniazdo dla sikorek. Biblijny model stworzenia świata zakłada, że wiedza i zdolność do spełniania wymagań stawianych zwierzętom przez życie dane im były od samego początku. Nie były to umiejętności, których nabycie wymagało długiego czasu i odbywało się metodą prób i błędów.

Stworzenie człowieka

Stworzenie człowieka miało miejsce szóstego dnia i było punktem kulminacyjnym całego procesu stworzenia. W Księdze Rodzaju 1,26–27 czytamy:

A wreszcie rzekł Bóg: „Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!” Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę.

Według Biblii człowiek został stworzony na podobieństwo Boga. Nie oznacza to, że wyglądał jak Bóg, przynajmniej jeśli chodzi o elementy wyglądu fizycznego (oczy, uszy lub inne cechy). Chodzi o to, że człowiek został stworzony z Bożymi zdolnościami, atrybutami i umiejętnościami. Był w stanie myśleć, odczuwać, rozumieć i oceniać — tak jak Bóg. Dlatego właśnie był stworzeniem podobnym do Boga.

Człowiek miał od samego początku zakodowaną mądrość, wiedzę i zdolność rozumienia. Adam i Ewa, pierwsi ludzie, byli najbardziej inteligentnymi istotami, jakie kiedykolwiek żyły na tym świecie. Byli tak zaprojektowani, by używać mózgu w 100 procentach, a nie tylko cząstki zdolności umysłowych, jak to jest współcześnie. Nie byli prymitywnymi, brutalnymi istotami. Mieli zakodowaną pełną wiedzę i mądrość i od samego początku pojmowali dzieło stworzenia.

Najważniejszym aspektem stworzenia człowieka jest fakt, że Bóg stworzył go jako inteligentną istotę obdarzoną wolną wolą. Ludzie mogli dokonać wyboru, czy będą kochać swojego Stwórcę, okazywać Mu posłuszeństwo i trwać w społeczności z Nim, czy też nie. Nie zostali stworzeni jako roboty, zmuszone do kochania Boga. Związek oparty na miłości może istnieć tylko wtedy, gdy dwóch partnerów decyduje się w nim trwać z własnej woli.

Biblia przedstawia nam także to, co się stało dzięki wolnej woli, którą Bóg dał człowiekowi. W Księdze Rodzaju mamy opis upadku człowieka. Adam i Ewa rozmyślnie wybrali nieposłuszeństwo Bogu i poddali swoją wolę szatanowi. W ten sposób na świecie pojawił się grzech i od tego momentu był przekazywany z pokolenia na pokolenie. Nieposłuszeństwo człowieka spowodowało upadek całego stworzenie. Tak rozpoczął się proces degeneracji, postępujący wraz z przemijaniem kolejnych pokoleń. Cały uporządkowany wszechświat zaczął zmierzać w kierunku chaosu. Z powodu grzesznej natury człowieka, która zaistniała w momencie pierwszego grzechu, cały rodzaj ludzki pogrążył się w straszliwej nieprawości, zepsuciu i wyuzdaniu. Bóg niejednokrotnie sprowadzał na ziemię kataklizmy, by osądzić ludzki grzech i nieprawość.

Pierwszy sąd Boży, o którym jest mowa w Biblii, to wielki potop. Aby lepiej zrozumieć, co się stało z pierwotnym, doskonałym stworzeniem, konieczne jest zbadanie biblijnego zapisu tego zdarzenia.

poprzedni rozdział: Jeden kontynent
kolejny rozdział: Zniszczenie pierwotnego stworzenia

© Wydawnictwo „Pojednanie”

Żadna część tej książki nie może być reprodukowana ani przekazywana w jakiejkolwiek formie bez pisemnej zgody wydawcy.